Jest to krótka historyjka napisana przez warszawskiego Pisarza. Prosimy traktować to jako odskocznie w gąszczu tekstów o skupie aut.
Dzisiaj wczesnym przedpołudniem Marek, zwany „Warszawiakiem” zmierzał do mieszkania Pana Mirka, znajdującego się nieopodal centrum handlowego Wola Park. Cieszył się, że wreszcie może uda mu się dopiąć celu: Pan Mirek przez telefon – w przeciwieństwie do poprzednich osób, z którymi umawiał spotkania w celu sprzedaży swojego używanego auta– sprawiał wrażenie człowieka rzetelnego i wiedzącego czego chce.
Jadąc tam, Warszawiak przyglądał się miastu z okna swojego samochodu. Obrazy za szybą nie dodawały mu otuchy. Marek nie lubi miasta. Lubi ciszę i spokój – a za tą szybą wszystko krzyczało. Nawet kolory wydawały się bardziej agresywne, niż w innych miejscach. Plac bankowy ukoronowany gigantycznym wieżowcem przytłoczył go swoją grubo ciosaną monumentalnością. Skrzyżowanie ulicy Solidarności z ulicą Jana Pawła II przygwoździło go do siedzenia kakofonią rozwydrzonych klaksonów. Do mieszkania Pana Mirka, nasz bohater wszedł z ledwie maskowanym dygotem rąk. Już wtedy miał złe przeczucia.
Jak się okazało – nie bez przyczyny. Po pierwsze, nie otworzył mu Pan Mirek, ale jego syn, Staś. Po drugie, pan Mirek spał. Po trzecie, nikt w tym domu – ani żona, ani dzieci – nie wiedziały nic o żadnym samochodzie. Po czwarte, niedoszłego nabywcę używanego auta nie dało się dobudzić, bo miał podobno „ciężki dzień”. Po piąte, tego było dla Marka za wiele, bo „jak można mówić o człowieku, że ma za sobą ciężki dzień, kiedy nie ma jeszcze nawet 10 rano?!”. Po szóste, oczywiście rodzina śpiącego zgodziła się z błyskotliwą uwagą Marka, ale nie mogła nic poradzić – leniwy mąż wciąż spał i z każdą sekundą coraz głośniej chrapał. Słowem: wielka konsternacja.
Kolejne nieudane spotkanie stało się dla Warszawiaka przysłowiową kroplą przelewającą czarę. W drodze powrotnej do domu postanowił gruntownie przemyśleć dalszy plan działania. Zaparkował samochód obok kina Femina i poszedł w stronę Hali Mirowskiej. Stamtąd ruszył w kierunku Parku Saskiego. W jakim stanie ducha? Możemy się tego co najwyżej domyślać. Na pewno już nie będzie umawiał dalszych spotkań z prywatnymi osobami. Co mu w takim wypadku pozostaje? Nasz bohater nie jest znawcą tego rynku. Wie, że istnieją wielkie komisy samochodowe zajmujące się skupem aut w skali hurtowej, ale nie ufa im. „Pewnie auto odkupią w błyskawicznym tempie, ale za jaką cenę?”. Jak możemy mu pomóc?
Otóż, cel jest jasny: sprzedać auto szybko i po korzystnej cenie. Marek, w przystępie frustracji, wyprowadził ze swoich doświadczeń wniosek, że nie można mieć wszystkiego naraz. Należy wybrać: albo szybki przebieg transakcji albo satysfakcjonującą cenę. Doświadczenia te nie wyczerpują wszakże wszystkich nisz rynku sprzedaży samochodów używanych. Poza dwoma strategiami wspomnianymi powyżej, istnieje jeszcze wiele opcji sprzedaży m.in. współpraca z lokalnymi handlarzami, które oferują skup samochodów Warszawa Wola w szybkim tempie i za korzystną cenę
Współpraca z nimi ma oczywiście swoje wady: czasem tego typu komisy mają swoją lokalizację w niedogodnych miejscach, zdarza się, że trudno się do nich dodzwonić, bo nie są tak dobrze zorganizowani jak wielkie komisy, niekiedy mają tak duże obroty, że nie potrzebują dodatkowych aut do kupienia. Ale bez wątpienia można za ich pośrednictwem osiągnąć cel Warszawiaka: sprzedać auto szybko i po korzystnej dla siebie cenie.
Z zaufanych źródeł wiemy, że takie argumenty ma zamiar przedstawić Markowi, Pan Robert z Żoliborza, przyjaciel naszego bohatera z czasów studenckich. Mają się spotkać dziś wieczorem. Będzie to tzw. „spotkanie przy kieliszku”. Pan Robert z Żoliborza, podobnie jak my, jest zwolennikiem sprzedaży używanych samochodów w lokalnych skupach aut. Nie ulega zatem wątpliwości, że postara się przekonać swojego kolegę do podjęcia współpracy z lokalnym skupem aut i to nie byle jakim, ale dobrym i sprawdzonym – mianowicie z ACG skup aut: rodzinną firmą swojego wieloletniego przyjaciela. Miejmy nadzieję, że Panu Robertowi z Żoliborza nie zabraknie przy dzisiejszym spotkaniu zdolności perswazyjnych. Inaczej kto wie ile jeszcze czasu Warszawiak będzie się męczył z tą w ostatecznym rozrachunku dość prostą sprawą do załatwienia.
